Bu aralar ananeee kugaceşşş ten bir türlü vazgeçmeyen, akşamları eve gittiğimde bana gelmeyen, benle uyumak istemeyen bir minik kelebeğim var. Üzülüyorum, içerliyorum. Ama neyseki ananesi diyip rahatlamaya çalışıyorum. “Akşam benle uyuyacak” kızım dediğimde “diğil ananeyle uyuycammm“ diyor.
Yapboz oynamak istiyorum. Bunun yeri nerde acaba babası diyorum. Küçük hanım ananesinin dibinden kalkarken anane bekle işareti ve sözü sarfedip yanımıza gelip tek parça yapbozu yerine yerleştirip ananesinin yanına koşuyor. Salonda biz yerde ananesi koltukta oturuyor. Yani o mesafede bile haylazım ananesinin dibinden ayrılamıyor. J Şaka gibi.
Yazmadığım günlerden 03.10.12 Çarşamba günü balımın, maskaramın, canıma can, mutluluğuma mutluluk katan Alara’ mın 2. Yaş günü idi. Bu sefer çok etraflıca bir hazırlık yapamadım. Ama doğum günü pastası yine elimden çıksın istedim. Bol meyveli yuvarlak bir pasta yapıverdim. Ananeler, babaneler ile küçük bir kutlama yaptık. Cicili bicili hediyeleri oldu. En çok pastanın üzerindeki mum ve maytap karanfilli şekerimi mutlu etti. J
Sanırım bizden ona en güzel hediye, onun abla olması için ilk adımı atmış olmamız. Şuan da 12. haftasında olduğum 2. evimizin neşeşi, 4. ailemizin üyesini bekleme heyecanındayız. Epey rahatsızlığını çektiğim mide bulantılarına ramen sağlıkla, eli ayağı düzgün kucağıma alacağım günü sabırsızlıkla bekliyorum.
Herkese sevgiler...
